KUKULLA TEATRALE

Në shikimin tim të jashtëm  ndoshta dukem e demoduar.

Bile ma bëjnë me gisht, sheriati mu ka ujdis.

E nëse unë e pyes të ma thotë pa ndjesë

Ç’është sheriati  që aq shumë  ju ka fobuar.

Unë jam  kosovare, por edhe bijë shqiptare,

Nuk kam ardhur nga Arabia as Azia e Persia,

Kam bindje në besimin tim e jo trashëgim,

Eci rrugës së logjikës e jo rrugës së stërgjyshes.

Nuk di të jem kukull teatrale, që të tjerët e të luajn me mua,

Kur do jem kukull e tyre atëherë do të jetojë e dëshpëruar.

Sepse tjetër kush skenarin do ma shkruajë

E pastaj aktrimi im do të jetë vetëm një robërim.

Unë mendojë dhe kërkojë çdo ligj dhe sygjerijm

Duhet të jetë në sugjerim me popullin tim

Me traditë të trashëguar me kulturë në tokë të çmuar.

Prandaj them!....

Nuk është mirë që fatin tim tjetër kush të ma shkruaj

Që ka probleme të vetat në vatër,

E na shtiren se janë të përsosur...

Për një çështje që s’jam pyetur, përgjegjësin se kam mbi vete.

Pse më detyron me konventat më kufizon,

Dhe  lirin e bindjes sime mua ma kufizon...

Por një gjë e di dhe e dëshmoj me krenari,

Nuk do të jem kurrë për jetë

Kukull teatrale me nxitje të shkret.